از پیاله شراب تا راز آدم های هفت خط، ریشه شناسی یک ضرب المثل

پیاله شراب همیشه در ادبیات و فرهنگ ایرانی نمادی از لذت، اسرار و گاهی افکار عمیق بوده است. در هر پیاله شراب نه تنها طعم خوشی نهفته، بلکه حکایت‌ها و رازهایی که در دل آن جای گرفته‌اند، از دل تاریخ به امروز منتقل می‌شوند. هر پیاله شراب در حقیقت بازتابی از زندگی و پیچیدگی‌های انسانی است. بی گمان،بسیار شنیده باشید که گویند،فلانی،انسان هفت خطی است، یا
فلانی، هفت خط روزگار است....

این مثل از کجا آمده و
هفت خط جام چیست؟

در گذشته،جام‌هایی با هفت خط وجود داشت که از بالا به پایین، به این نام‌ها خوانده می‌شدند:
 «جور، بغداد، بصره، ازرق، اشک، کاسه‌گر و فرودینه».

ساقی، برای هر کسی، بنابر گنجایش و توانش، تا یکی از خطوط هفتگانه،درون جام شراب می‌ریخت.
کسی که تا خط هفتم جام، شراب را می نوشید، یعنی شرابخوار چیره ای بوده است!
آخر شراب خوار!

 ادیب الممالک فراهانی، نام این خطوط را در چامه ای آورده است:
هفت خط داشت جام جمشیدی
 هـــر یکی در صفا چو آینه
جـــور و بغداد و بصره و ازرق 
 اشک و کاسه‌گر و فرودینه

رخشاره، برگرفته از تاربرگ: