فداکاری عجیب فرهاد آئیش| ترک همسر برای مراقبت از استاد نصیریان

در مراسم نمایش فیلم "هفت بهار نارنج" در دانشگاه امیرکبیر، جزئیات جالبی از همکاری فرهاد آئیش و علی نصیریان فاش شد که توجه بسیاری را به خود جلب کرد. محمد کمالی‌پور، تهیه‌کننده فیلم در این مراسم اعلام کرد: "آقای آئیش ۴، ۵ جلسه با ما کار داشتند ولی به دلیل رفاقتی که با استاد نصیریان دارند خانم طهماسبی را تنها گذاشتند و در کل پروژه همراه ما و مراقب حال استاد نصیریان بودند."

این اعتراف غیرمنتظره نشان می‌دهد آئیش چگونه مسئولیت مراقبت از استاد ۸۸ ساله تئاتر ایران را بر تعهدات خانوادگی خود ترجیح داده است. فیلم "هفت بهار نارنج" در اوج همه گیری کرونا و بدون دسترسی به واکسن فیلمبرداری شده بود که این موضوع، نگرانی‌ها برای سلامت نصیریان را دوچندان می‌کرد.

علی نصیریان در این مراسم با حضار جوان سخن گفت و تأکید کرد: "اگر شما استعدادی در زمینه هنر دارید، حیف است که آن را به دلیل مسائل مادی زندگی و اوضاع زمانه رها کنید. استعدادهای درخشان هنری سرمایه‌های ملی هستند و امید من به شماست."

پیشکسوت تئاتر ایران با مرور تاریخچه هنرهای نمایشی در کشور افزود: "ما حدود ۱۵۰ سال است که این هنرها را در کشورمان داریم... سینمای ما نیز از اواسط دهه ۴۰ با کارهایی از گلستان، کیمیایی و مهرجویی شکل گرفت و از فیلم فارسی جدا شد."

مهرداد ساویز، معاون فرهنگی دانشگاه امیرکبیر در این مراسم با اشاره به مضامین فیلم گفت: "وقتی که زن و شوهری برابر خداوند با هم تعهد می‌کنند... اتفاق بزرگ دیگری را هم رقم می‌زند و آن رشد هر دو آنها در طول زمان است." این اظهارات در حالی بیان شد که ماجرای فداکاری آئیش در تضاد ظاهری با این مفهوم قرار داشت.

هومن حاجی عبداللهی از دیگر بازیگران فیلم نیز خاطره‌ای از همکاری با نصیریان تعریف کرد: "در سکانس پلانی که در خدمت استاد نصیریان بودم، چهار بار کات داده شد که هر چهار بار من مقصر بودم... استاد نصیریان حتی اشتباه من را هم گفتند که کجای متن را حفظ نیستم."

فیلم "هفت بهار نارنج" این روزها همزمان در سینماهای هنروتجربه و پلتفرم فیلم نت در حال اکران است. هرچند به گفته تهیه‌کننده، سالن‌دارهای سینما بیشتر به نمایش فیلم‌های کمدی تمایل دارند: "متاسفانه ما در بخش اکران در حال حاضر دچار بی‌مهری هستیم."

این گزارش نشان می‌دهد چگونه یک تصمیم شخصی یک بازیگر برای همراهی با استاد پیشکسوت، به موضوعی تأمل‌برانگیز در فضای فرهنگی کشور تبدیل شده است. اقدام آئیش اگرچه از سر احترام به استاد بوده، اما پرسش‌هایی درباره اولویت‌بندی بین تعهدات هنری و خانوادگی ایجاد کرده است.